همبستگی آمادگی ترخیص با بستری مجدد نوزادان نارس در بخش های مراقبت ویژه نوزادان

بستری مجدد، یک پیامد بالقوه قابل پیشگیری و پرهزینه بستری است که به عوامل متعددی وابسته بوده و یکی از این عوامل، عدم آمادگی بیمار و خانواده در هنگام ترخیص می باشد. این مطالعه، با هدف تعیین همبستگی آمادگی هنگام ترخیص بر بستری مجدد نوزادان نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1392 انجام شده است.
در این مطالعه توصیفی همبستگی، 245 نوزاد نارس بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان در سه بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش در دسترس و براساس ویژگی های ورود به مطالعه انتخاب شدند. در زمان ترخیص هر یک از نوزادان، پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و «چک لیست آمادگی ترخیص»، شامل 28 عبارت که روایی و پایایی آن بررسی گردیده بود، تکمیل شد. سپس یک ماه بعد از ترخیص، وضعیت بستری مجدد نوزادان، به وسیله تماس تلفنی با والدین، پیگیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 17 انجام شد.
97 نوزاد (6/39 درصد) طی یک ماه پس از ترخیص مجددا بستری شدند. نمره کلی آمادگی ترخیص نوزادان نارس مورد مطالعه به طور متوسط 69/356/21 بود. آزمون من ویتنی نشان داد که تفاوت معنی داری از نظر نمره آمادگی ترخیص بین نوزادان بستری مجدد شده و نوزادان بدون بستری مجدد وجود دارد (001/0P<).
آمادگی ترخیص، همبستگی قوی با بستری مجدد نوزادان نارس دارد، به طوری که با افزایش آمادگی ترخیص نوزاد و والدین، احتمال بستری مجدد نوزاد کاهش می یابد.