ارتباط هوش هیجانی و هوش شناختی با پیشرفت تحصیلی

با توجه به اهمیت هوش هیجانی بر مسائل زندگی مطالعه حاج باقری و همکاران را که با هدف بررسی هوش هیجانی دانشجویان علوم پزشکی کاشان و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی در سال 91 صورت گرفته است، مورد بررسی قرار داده شد(1). در این مطالعه ارتباط هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی مد نظر قرار گرفته است. هوش هیجانی مجموعه ای از توانایی های شناختی و هیجانی به هم پیوسته است که به فرد کمک می کند تا با برقراری توازن میان افکار و هیجان های خود تصمیم گیری های صحیح داشته باشد(2). همچنین شامل توانایی کنترل هیجانات در خود و شناخت هیجانها در دیگران، پذیرش دیدگاه سایر افراد و کنترل روابط اجتماعی می باشد(3). در نتیجه لازم است در بررسی پیشرفت تحصیلی، یادگیری مهارت های لازم جهت مقابله با مشکلات، کنترل روابط احساسی و موفقیت های کاری به طور هم زمان هوش هیجانی (EQ) و هوش شناختی (IQ) نیز در نظر گرفته شود. یکی از نکاتی که در تفسیر نتایج این مطالعه باید مد نظر قرار بگیرد این مساله است که این مطالعه بر روی دانشجویان دوره کارشناسی و دکترای حرفه ای انجام شده است. با توجه به سیستم پذیرش دانشجوی رشته های علوم پزشکی در دانشگاه های دولتی به نظر می رسد کسانی که در این دانشگاه ها پذیرفته می شوند از هوش هیجانی قابل قبولی برخوردار بوده باشند. به عبارتی افرادی که از هوش هیجانی بالا و قدرت حل مساله بالا برخوردار نباشند به احتمال زیادی پیشرفت تحصیلی خوبی در مقاطع قبل از ورود به دانشگاه نداشته اند و این مساله آنها را از ورود به دانشگاه باز می دارد. بنابراین اگرچه نتایج این مطالعه از جهت ارتباط هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان بسیار کمک کننده است اما مطالعات دیگری بر روی ارتباط هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دوره های قبل از دانشگاه نیز ضروری به نظر می رسد. علاوه بر آن باید این نکته را در تفسیر نتایج مطالعه حاج باقری و همکاران مد نظر قرار داد که ممکن است عدم یافتن ارتباط معنادار ناشی از نزدیک بودن هوش هیجانی در افراد مورد مطالعه باشد. علاوه بر آن به علت تاثیر اختلالات روانی بر هوش هیجانی بهتر بود که معیارهای خروج مطالعه را تعریف کرده و دانشجویان مبتلا به هر گونه اختلال روانی از جمله استرس، افسردگی و بیش فعال را از مطالعه حذف یا به طور همزمان اختلالات رفتاری در دانشجویان را بررسی می کردند.