تاثیرپذیری عزالدین عبدالسلام مقدسی از عطار

عزالدین عبد السلام مقدسی از شاعران و نویسندگان اهل تصوف و عارف قرن هفتم هجری است. یکی از آثار مشهور و رمزی او کتاب «کشف الاسرار فی حکم الطیور و الازهار» است. وی در این اثر برای بیان افکار صوفیانه ی خود، به فراوانی از رمز استفاده کرده است. او در تنظیم یکی از بخش های این کتاب، از پرندگانی که عطار برای حرکت به سوی سیمرغ استفاده کرده، بهره برده است به گونه ای که تردیدی در مورد تاثیرپذیری او از عطار باقی نمی گذارد. این مقاله بر اساس مکتب فرانسه در ادبیات تطبیقی به تاثیرپذیری مقدسی از «منطق الطیر» عطار، در استفاده از نماد پرندگانی مانند: بلبل، باز، هدهد، طاووس، مرغابی و سیمرغ می پردازد. او در بیان تمثیل هایی چون «شمع و موم»، «شمع و پروانه» و مضامین عرفانی دیگر به مختارنامه عطار نیز توجه داشته است. از سویی دیگر با بررسی این کتاب با سایر آثار عطار، ردپایی از مضامین و تمثیل های عارفانه ی عطار در آن کاملا مشهود است.