مقایسه ی عنصر عاطفه در داستان«دا»و داستان های غسان کنفانی

بسیاری از محققان و ادیبان، عنصر عاطفه را، از میان عناصر ادبیات، تاثیرگذارترین عامل در ماندگاری اثر ادبی می دانند؛ به گونه ای که اگر هر اثر خالی ازآن را نمی توان به معنای واقعی یک اثر ادبی دانست. زهرا حسینی در «دا» و غسان کنفانی در «مجموعه داستان هایش» می کوشند خواننده را با شرایط زندگی در جنگ، بویژه با انواع عاطفه ای که خود تجربه کرده اند، آشنا کنند. مخاطبان فراوان وشباهت مضمونی و محتوایی این دو اثر ادبی، موجب شد تا در این مقاله، با روش تحلیلی- توصیفی، عنصر عاطفه را در آن دو، مقایسه کنیم تا درجات توفیق هرکدام را در این موضوع، روشن نماییم. با بررسی و مقایسه انواع عاطفه، رغبت، خشم، ترس و طرب از لحاظ کیفی، کمی و نحوه ی کاربرد آنها دراین دو اثر داستانی روشن گردید که حیات زایی، تحریک عواطف مخاطب، ثبات بخشی به عواطف، تکثر زوایای نگاه در تحلیل عواطف، روان بودن قلم و حس برانگیزی لطیف و شاعرانه، عمده عوامل توفیق در نشان دادن لایه های تودرتوی عاطفه در این دو اثر ادبی می باشد.