بررسی اثرات تنش خشکی بر فتوسنتز، فلوئورسانس کلروفیل و میزان رنگدانه های فتوسنتزی ژنوتیپ های متحمل و حساس نخود (Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی بر فتوسنتز، فلوئورسانس کلروفیل و میزان رنگدانه های فتوسنتزی آزمایشی با دو ژنوتیپ کاندیدای متحمل به خشکی شامل MCC392 و MCC877 و دو ژنوتیپ کاندیدای حساس به خشکی شامل MCC68 و MCC448 در دو تیمار تنش خشکی (25درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش (ظرفیت زراعی) در اتاقک رشد در شرایط کنترل شده انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد و میزان فتوسنتز، فلوئورسانس کلروفیل و رنگدانه های فتوسنتزی آنها در مراحل گیاهچه ای، گلدهی و غلافدهی مورد سنجش و ارزیابی قرارگرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که میزان اسیمیلاسیون CO2، تعرق و کارآیی فتوسیستمΙΙ در شرایط تنش خشکی به طور معنی داری کاهش یافت. کارآیی مصرف آب در شرایط تنش خشکی در همه ژنوتیپ های مورد بررسی افزایش یافت. تاثیر تنش خشکی بر میزان اسیمیلاسیون CO2 و کارآیی فتوسیستمΙΙ در ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی کمتر از ژنوتیپ های حساس بود. ژنوتیپ های متحمل به تنش، کارآیی مصرف آب بیشتری نسبت به ژنوتیپ های حساس داشتند. تنش خشکی، تغییر چندانی در میزان کلروفیلa ایجاد نکرد، با این حال، میزان کلروفیلb در شرایط تنش خشکی، در همه ژنوتیپ های مورد بررسی افزایش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد که عملکرد بهتر فتوسیستمΙΙ در شرایط تنش خشکی و همچنین بیشتر بودن کارآیی مصرف آب و اسیمیلاسیون CO2 در شرایط تنش خشکی، می تواند نشان دهنده متحمل بودن ژنوتیپ ها به خشکی باشد، بنابراین این صفات می توانند به عنوان معیار های مناسبی جهت شناسایی ژنوتیپ های متحمل به تنش خشکی مورد استفاده قرار گیرند.