نقش حرارت در سلامت از دیدگاه طب سنتی و پزشکی نوین

حرارت در علم نوین کیفیتی است که باعث افزایش حرکت مولکول ها می شود. بقای انسان وابسته به نگهداری حرارت درونی تا حدی است که افعال بدنی در آن به درستی انجام گیرد. از دیدگاه طب سنتی، حرارت دو نوع است: غریزی و اسطقسی. حرارت غریزی، حرارت ذاتی است که گرمی آن سوزندگی، تعفین و فساد ندارد. در طب سنتی، طبیب برای تعیین گرمی و سردی ملمس بیمار از دست خود استفاده می کند، اما ملمس بیمار برای تعیین حرارت غریزی بیمار کافی نیست. علاوه بر ملمس، افعال اندام های رئیسه یعنی قلب، مغز و کبد نیز باید بررسی شوند. حفظ حرارت غریزی و رطوبت، نقش حیاتی در تندرستی و طول عمر دارد. هوا، غذا و نوشیدنی، خواب و بیداری، حرکت و سکون، احتباس و استفراغ و درنهایت، اعراض نفسانی یا حالات روحی شش اصل اساسی حفظ حرارت غریزی هستند. تغییر کیفیات مانند حرارت منجر به ایجاد سوء مزاج در اندام ها و بیماری می شود. باوجود تفاوت میان تعاریف و اصطلاحات دو دیدگاه سنتی و نوین درباره حرارت، در هر دو مکتب به اهمیت حفظ حرارت درونی بدن و نقش آن در سوخت وساز و سلامت اذعان شده است. این تحقیق بر آن است زمینه ای برای توجه بیشتر پژوهشگران به مفاهیم پایه ای طب سنتی فراهم آورد.