رویکرد طب سنتی ایران و طب کلاسیک در تغذیه اختصاصی کبد در سلامت و بیماری

در دیدگاه طب کلاسیک، کبد محل متابولیسم بسیاری از مواد، ذخیره سازی گلیکوژن، خونسازی و تولید نمک های صفراوی می باشد. در دیدگاه طب سنتی ایران نیز کبد محل خونسازی و یا به عبارتی تولید خون می باشد. در هر دو مکتب، این وظایف بسیار مهم بوده و اختلال هر یک از آن ها منجر به ایجاد اختلالات اساسی در عملکرد کل بدن می شود.
هدف از این مطالعه، بررسی دیدگاه های حکمای طب سنتی ایران درباره تغذیه اختصاصی و مناسب کبد در سلامتی و بیماری آن و در نهایت مقایسه اجمالی آن با دیدگاه طب کلاسیک در این زمینه بوده است.
این مطالعه مروری بوده و با بررسی کتب معتبر و اصلی طب سنتی ایران در بخش های تغذیه اختصاصی کبد و نیز دو مرجع معتبر از طب کلاسیک یکی در زمینه بیماری های گوارش و کبد و دیگری در زمینه تغذیه و مشخص کردن اشتراکات، اختلافات و افتراقات و سپس تجزیه و تحلیل محتوایی این مطالب انجام گرفته است.
هر دو مکتب با توجه به مبانی خود دارای دستوراتی در زمینه تغذیه مناسب کبد می باشند؛ اما به دلیل افتراق در مبانی این دستورات کاملا با هم متفاوت هستند اما به هیچ عنوان یکدیگر را نقض نمی کنند.
دستورات تغذیه اختصاصی کبد مرتبط با سلامت و بیماری در مکتب طب سنتی ایران بسیار گسترده تر از طب کلاسیک بوده و خوشبختانه این دستورات چندان پیچیده نبوده و استفاده و به کارگیری آن ها، در صورت اثباتشان با تحقیقات و مطالعات کافی، نیاز به تسلط به مبانی طب سنتی ایران ندارد؛ لذا برای تمامی پزشکان قابل استفاده می باشند.