تاثیر سلول های بنیادی مزانشیمال مشتق از مغز استخوان همجوار با ویتامین د3، بر عملکرد نوتروفیل های خون محیطی در رت

در مطالعات پیشین به ارتباط متقابل بین سلول های نوتروفیل و سلول های بنیادی مزانشیمال اشاره شده است. از طرفی، به نظر می رسد ریزمحیطی که سلول های بنیادی مزانشیمال در آن قرار گرفته اند می تواند بر وضعیت سلول های نوتروفیل مرتبط با آنها موثر باشد. تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر سلول های بنیادی مزانشیمال مشتق از مغز استخوان همجوار با 1α،25-dihydroxyvitamin D3 بر روی قابلیت های نوتروفیل ها انجام شد.
در این مطالعه ابتدا پس از جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمال از مغز استخوان رت ها، اقدام به مجاورسازی سلول های مزبور با ویتامین D3 در غلظت های 50، 100 و 200 نانومولار به مدت زمان 24، 48 و 72 ساعت شد. سپس سلول های مزبور با سلول های نوتروفیل به مدت یک ساعت مجاور شدند. در ادامه، قابلیت فاگوسیتوز با مخمر اپسونیزه، شدت انفجار تنفسی به کمک تست احیا (NBT) و میزان زنده مانی به شیوه رنگ آمیزی آکریدین اورنج/ پروپیدیوم یدید در نوتروفیل ها ارزیابی شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تست Dunnett تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 0/05>p در نظر گرفته شد.
قابلیت فاگوسیتوز سلول های نوتروفیل در همه تیمارها و در غلظت حداقل 100 نانومولار معنی دار بود. شدت انفجار تنفسی همه تیمارها در غلظت حداقل 50 نانومولار به بعد، اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین ویتامین D3 در غلظت حداقل 50 نانومولار منجر به افزایش قابلیت سلول های بنیادی مزانشیمال در حفظ بقای سلول های نوتروفیل شد (p<0.05).
در مجموع به نظر می رسد تیمار سلول های بنیادی مزانشیمال مغز استخوان با ویتامین D3 موجب تقویت عملکرد سلول های مزانشیمال در افزایش بقا، قابلیت فاگوسیتوز و انفجار تنفسی سلول های نوتروفیل می گردد.