بررسی تاثیر مددکاری اجتماعی بر سازگاری اجتماعی در والدین افراد کم شنوا

کم شنوایی پراسترس ترین معلولیت است و مراقبت از کودکان کم شنوا، والدین را در معرض خطر سلامت روانی قرار می دهد. از این رو حمایت و مداخله های تخصصی برای این خانواده ها بسیار ارزشمند است و آنها را در پرورش فرزندشان بسیار کمک می کند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر مددکاری اجتماعی بر سازگاری اجتماعی در والدین کودکان کم شنوای شهر اراک بود.
در این پژوهش، تعداد 37 خانواده کودکان کم شنوا 4 تا 16 سال شهر اراک، به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف از جامعه انتخاب شدند. برای تعیین دریافت یا عدم دریافت خدمات مددکاری از مصاحبه و بررسی پرونده و به منظور تعیین سازگاری اجتماعی از پرسش نامه 54 پرسشی سازگاری اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و اطلاعات به دست آمده از والدین، از تحلیل واریانس استفاده شد.
تحلیل داده ها نشان داد بین والدین افراد کم شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند و والدینی که این خدمات را دریافت نکرده بودند از نظر سازگاری اجتماعی و مقیاس های آن تفاوت معنی داری وجود دارد(p<0/001).
با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت والدین افراد کم شنوایی که خدمات مددکاری اجتماعی دریافت کرده بودند سازگاری اجتماعی کلی بالاتری داشتند. بنابراین ارائه خدمات مددکاری به والدین افراد کم شنوا باعث ارتقای سازگاری اجتماعی آنان می شود.