رابطه بین نظریه ذهن و همدلی در دانش آموزان با آسیب شنوایی و بهنجار

همدلی، ظرفیت بنیادین انسان ها در برقراری ارتباط است که برای زندگی اجتماعی روزمره مهم است. با توجه به تاثیر نظریه ذهن بر همدلی، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سازه شناختی نظریه ذهن در پیش بینی همدلی صورت گرفت.
در این مطالعه، که به روش تحلیلی مقایسه ای انجام شد، 40 دانش آموز با آسیب شنوایی عمیق و 40 دانش آموز بهنجار در محدوده سنی 14-8 سال انتخاب شدند. روش گردآوری داده ها از طریق انجام آزمون روی دانش آموزان و ابزار آن تکالیف باور کاذب و پرسش نامه همدلی بهر بود که پرسش نامه توسط والدین تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چندمتغیره، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد.
یافته های این پژوهش نشان داد که بین نمره کلی تکالیف باور کاذب و نمره همدلی دانش آموزان دچار آسیب شنوایی و بهنجار تفاوت معنی داری وجود دارد(p=0/001). رابطه معنی داری بین نظریه ذهن و همدلی در دو گروه وجود داشت(p=0/01). همچنین نظریه ذهن قادر به پیش بینی همدلی بود(p=0/001).
براساس نتایج به دست آمده، عملکرد دانش آموزان با آسیب شنوایی در تکالیف نظریه ذهن و نیز نمرات همدلی به میزان قابل توجهی پایین تر از نمره دانش آموزان بهنجار بود. بنابراین، لازم است در آموزش مهارت هایی از قبیل مهارت های اجتماعی به دانش آموزان با مشکلات شنوایی این مسئله را در نظر گرفت و مواد آموزشی را متناسب با درک شناختی آنان تنظیم کرد.