اثر نگهداری بیهوشی با پروپوفول و ایزوفلوران بر میزان خونریزی درجراحی ستون فقرات

جلوگیری از خونریزی درحین عمل جراحی ستون فقرات ضمن فراهم سازی محیط مناسب عمل برای جراح، سبب کاهش خونریزی و نیاز به ترانسفیوژن می گردد. هدف از این مطالعه مقایسه اثرات پروپوفول وریدی با داروی استنشاقی ایزوفلوران بر میزان خونریزی حین جراحی و وضعیت همودینامیک بیمار می باشد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور100 بیمار کاندید جراحی ستون فقرات با کلاس ASA I بطور تصادفی در دو گروه مساوی قرارگرفته و آنگاه نگهداری بیهوشی در یک گروه با پروپوفول وریدی با دوز μ/kg/min 200-100 به همراه نیتروس اکساید و در گروه دیگر با ایزوفلوران با دوز MAC 2-5/1 و نیتروس اکساید انجام شد. مقدار کل خونریزی حین عمل با محاسبه وزن گازها و حجم خون داخل ساکشن و درن تعیین و مقایسه گردید. همچنین میزان افت هموگلوبین و هماتوکریت پس از عمل، نیاز به ترانسفوزیون خون، رضایت جراح از فیلد عمل، متوسط فشار شریانی و تعداد ضربان قلب با فواصل هر 5 دقیقه ارزیابی و مقایسه شد. در نهایت اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شدند.
متوسط حجم کل خونریزی در گروه پروپوفول و ایزوفلوران به ترتیب برابر با 303/5±352/71 و 321/8±450/48 میلی لیتر بدست آمد. متوسط حجم کل خونریزی و میزان خونریزی در واحد زمان در گروه پروپوفول نسبت به ایزوفلوران بطور معنی داری کمتر بود (P=0.049، P=0.015). رضایت جراح از خونریزی فیلد عمل بر اساس معیار Boezzart، در گروه پروپوفول بیشتر بود. میزان افت هموگلوبین و هماتوکریت نیز در گروه پروپوفول کمتر از ایزوفلوران بدست آمد. میانگین فشار متوسط شریانی در حین عمل در گروه پروپوفول برابر با 9/73±85/71 و در گروه ایزوفلوران 8/04±80/25 میلیمتر جیوه بود که در گروه ایزوفلوران بطور معنی داری کمتر بود (0/003=P). از نظر ضربان قلب حین جراحی و یا نیاز به ترانسفوزیون خون میان دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه نهایی: با در نظر گرفتن نتایج این مطالعه مبنی بر کاهش میزان خونریزی و افت هموگلوبین، همچنین بهبود وضعیت فیلد جراحی، پروپوفول وریدی به ایزوفلوران استنشاقی جهت نگهداری بیهوشی ارجحیت دارد.