تاثیر آلوپورینول بر پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور (5AKSH) مقاوم به گلوکانتیم در محیط آزمایشگاهی

لیشمانیوز در 97 کشور جهان اندمیک می باشد و درمان آن به عنوان هفتیم الویت تحقیقاتی از طرف WHO مطرح شده است. افزایش روز افزون انواع مقاوم به گلوکانتیم که درمان انتخابی این بیماری است، ضرورت بررسی اثر داروهای دیگر مانند الوپورینول را برای این انواع ایجاب میکند. لذا در این مطالعه پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور (L.Major ASK5) در مجاورت غلظت های افزاینده گلوکانتیم کشت داده شد تا انواع مقاوم به 250 میلی گرم بر میلی لیتر گلوکانتیم حاصل شد. سپس تغییرات سیتولوژیک و تاثیرغلظت های مختلف الوپورینول (از 0.0025 تا 0.5 میلی گرم بر میلی لیتر) بر درصد رشد نوع مقاوم و اولیه در محیط آزمایشگاهی بررسی و مقایسه شد. بررسی سیتولوژیک نشان داد که طی پروسه مقاوم شدن ابعاد پروماستیگوت ها و طول فلاژل کاهش یافته در حالیکه تعداد فرم Pseudoamastigots افزایش یافته است. سرعت رشد نوع اولیه پس از 48 ساعت انکوباسیون بیش از نوع مقاوم بود درصد رشد نوع اولیه تحت تاثیر الوپورینول به طور معنی داری کاهش یافت، اما این دارو تاثیر معنی داری بر رشد نوع مقاوم نداشت. درصد رشد نوع مقاوم فقط در غلظت های 0.01 و 0.02 میلی گرم بر میلی لیتر الوپورینول کاهش یافت در حالیکه در غلظت های بالاتر و پائین تر تاثیر معنی داری نداشت. بر اساس نتایج این مطالعه الوپورینول به عنوان داروی خوراکی و مقرون به صرفه در درمان نوع اولیه لیشمانیوز ماژور توصیه می گردد اما استفاده از این دارو به تنهایی در انواع مقاوم توصیه نمی شود.