ارائه یک مدل زمانبندی ایستای وظایف با استفاده از سوئیچینگ خطی فضای حالت

مسئله زمانبندی وظایف در سیستمهای پردازش توزیعی از جنبه های متفاوتی مانند ناهمگنی پردازشگرها، تحلیل کارایی و پیچیدگی های محاسباتی قابل بحث است. اساسا روش های کلاسیک در این حوزه، مانند زمانبندی مبتنی بر لیست یا جستجوی تصادفی مبتنی بر الگوریتم های تکاملی، وابسته به ارزیابی کارایی به شیوه عددی بوده و در تحلیلهای نظری با مشکلات متعدد روبرو هستند. به طور کلی این مقاله، مسئله تحلیل نظری را با استفاده از یک روش مبتنی بر مهندسی سیستم، مورد بحث قرار می دهد، چگونگی نگاشت زمانبندی ایستای وظایف در فضای حالت غیر خطی را به اثبات می رساند و پایداری آن را از طریق تحلیل نظری نشان می دهد. اصولا هدف از زمانبندی استاندارد وظایف، زمانبندی ایستا در سیستم های چند پردازنده ای است که با استفاده از تبدیل مناسب، به سوئیچینگ خطی فضای حالت با قیود غیر خطی تبدیل می شود. سپس دو روش ارتفاع مرتب و وظایف آماده برای تعیین بردارهای کنترل ارائه می شود و پایداری آنها به اثبات می رسد. در نهایت، مقایسه نتایج حاصل از روش های پیشنهادی با روش HEFT بر روی چند آزمون تصادفی، کارایی نسبی مدل ارائه شده را نشان می دهد.