موانع اجرایی مراقبت تیمی و آموزش بین حرفه ای: دیدگاه های مدیران آموزشی نظام سلامت کشور

امروزه رویکردهای آموزشی بین حرفه ای، همکاری بین حرفه ای و مراقبت تیمی به ضرورتی اجتناب ناپذیر جهت مقابله با نیازهای سلامتی جوامع تبدیل شده است. تناقض موجود بین ضرورت ارائه مراقبت تیمی در مراکز درمانی و عدم اولویت دهی و یا به کارگیری رویکردهای آموزشی تیم محور و بین حرفه ای در برنامه های آموزشی نظام سلامت کشور، زمینه ی انجام مطالعه ای با هدف تبیین موانع اجرایی مراقبت تیمی و آموزش بین حرفه ای از دیدگاه مدیران مراکز آموزشی نظام سلامت در ایران گردید.
مطالعه ی کیفی از نوع تحلیل محتوی و با رویکرد قراردادی در طی شهریور ماه 92 تا تیرماه 93 با مصاحبه ی انفرادی نیمه ساختارمند با 16 نفر از مدیران، معاونین و محققان دانشگاه های علوم پزشکی و مراکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی کشور، با نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام شد. کلیه مصاحبه ها پس از پیاده سازی با استفاده از نرم افزار MAXQD مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
موانع تبیین شده از دیدگاه مدیران شامل دو طبقه ی اصلی و هشت زیر طبقه بود، طبقات اصلی موانع فرهنگی– نگرشی و موانع ساختاری – عملکردی بود، موانع فرهنگی– نگرشی، زیر طبقات ضعف تفکر سیستمیک، فرهنگ فردگرایی، حرفه گرایی، پزشک سالاری و الگوهای نقش را در برداشت و موانع عملکردی – ساختاری، زیر طبقات ساختار مدیریت، رشدنیافتگی مدیریت آموزشی، شناخت ناکافی وشواهدضعیف را شامل شد.
موانع موجود و تاثیر پذیری آن ها از یکدیگر، با ایجاد یک چرخه ی معیوب، مانع اجرای مراقبت تیمی و به کارگیری رویکردهای آموزشی تیم محور در نظام سلامت شده اند. با توجه به این که تغییرات فرهنگی و نگرشی در طولانی مدت رخ می دهند، بایستی با تغییر ساختارها در مدیریت آموزشی و اجرای برنامه های آزمایشی آموزش بین حرفه ای و گسترش تحقیقات وشواهد در این زمینه به سمت تغییر فرهنگ و نگرش و اجرای مراقبت تیمی و رویکردهای آموزشی تیم محور حرکت کرد.