بررسی و تحلیل تاثیر شاخص های دسترسی و تامین مالی بر میزان مراجعه بیمه شده ها به مراکز درمانی طرف قرارداد با سازمان های بیمه اجتماعی درمان در ایران

مراجعه بیمه شده ها به موسسات غیر طرف قرارداد با یک سازمان بیمه درمانی، به معنی عدم پاسخگویی مناسب به نیاز بیمه شده ها برای دریافت خدمت درمانی مشابه در موسسات طرف قرارداد می باشد. این موضوع امکان کنترل و نظارت سازمان بیمه درمانی را بر کیفیت مراقبت ها و هزینه های درمان کاهش می دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی و تحلیل میزان تاثیر شاخص دسترسی بیمه شده ها و شاخص تامین مالی هزینه ها توسط سازمان بیمه سلامت بر تشویق بیمه شده ها برای دریافت مراقبت ها از موسسات طرف قرارداد بوده است.
مطالعه حاضر یک مطالعه کاربردی بود که به روش توصیفی- تحلیلی در سال 1391 به اجرا درآمد. میزان تاثیر متغیرهای دسترسی و تامین مالی هزینه ها توسط سازمان بیمه بر تقاضای بیمه شده ها از موسسات طرف قرارداد، از طریق معادله رگرسیونی تقاضا، مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای مطالعه به طور میدانی و با مراجعه به دفتر مرکزی سازمان بیمه سلامت جمع آوری گردید. جهت آنالیز داده ها از نرم افزارهای Excel 2007 و Eviews7 استفاده شد.
نتایج تخمین تابع تقاضا نشان داد که 10% افزایش در امکانات دسترسی به خدمات بستری و سرپایی در موسسات طرف قرارداد، مراجعات بیمه شدگان به این موسسات برای دریافت خدمات یادشده را به ترتیب 2/9% و 2% افزایش می دهد. همچنین افزایش 10% در تامین مالی هزینه های قرارداد سازمان بیمه با موسسات درمانی، مراجعات به موسسات طرف قرارداد را حدود 7/7% افزایش می دهد.
با توجه به این موضوع که تاثیر شاخص های دسترسی به موسسات طرف قرارداد سازمان بیمه سلامت بر تقاضا برای مراجعات بیمه شده ها به این موسسات محدود می باشد، می توان نتیجه گرفت که افزایش امکانات درمانی از طریق موسسات طرف قرارداد سازمان بیمه یک عامل تشویقی برای افزایش مراجعات بیمه شده ها به این موسسات محسوب نمی شود. در مقابل، افزایش تامین مالی هزینه های قرارداد سازمان بیمه با موسسات درمانی می تواند تا حدودی یک عامل تشویقی برای افزایش مراجعات به این موسسات باشد. این نتیجه نشان می دهد که در حال حاضر برای بیمه شده ها، مشکل تامین مالی هزینه های درمانی در موسسات طرف قرارداد با سازمان بیمه بیش از مشکل دسترسی به این موسسات اهمیت دارد.