بررسی تشخیص افتراقی فیبروسارکوما از فیبروماتوزیس با استفاده از مقایسه خصوصیات هیستوپاتولوژیک و نشانگرهای ایمونوهیستوشیمیایی بتا-کاتنین و Ki-67

فیبروماتوزیس ها پرولیفراسیون های فیبروبلاستیک هستند که مشی بیولوژیک و الگوی هیستوپاتولوژیک آنها حد واسط ضایعات خوش خیم فیبروبلاستیک و فیبروسارکوماست. بر این اساس به دلیل هم پوشانی خصوصیات هیستوپاتولوژیک فیبروسارکوما به خصوص نوع درجه کم با فیبروماتوزیس، پژوهش حاضر برای یافتن معیارهای دقیق تر تمایز هیستوپاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی این ضایعات انجام گرفت.
در این مطالعه مقطعی، تعداد 40 نمونه از آرشیوهای آسیب شناسی بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی اصفهان و تهران بین سال های 1382 تا 1392 شامل 20 نمونه فیبروسارکوما و 20 نمونه فیبروماتوزیس، انتخاب شدند و خصوصیات هیستوپاتولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی آنها برای نشانگرهای Ki-67 و بتا-کاتنین با میکروسکوپ نوری بررسی و مقایسه شدند. میانگین سن (P=0.063)، توزیع فراوانی جنس (P=0.197)، میزان نکروز (P=0.602)، میزان وضوح هستک (P=0.799) و میانگین SID نشانگر بتا-کاتنین (P=0.369) تفاوت معناداری بین فیبروماتوزیس و فیبروسارکوما به دست نیامد، اما در رابطه با توزیع فراوانی ناحیه (P=0.017)، میزان میتوز (P<0.001)، میزان طرح استخوان جناغی (P=0.043)، میزان سلولاریتی (P<0.001)، میزان هم پوشانی هسته ها (P<0.001)، میانگین (Ki-67 (P=0.046، میانگین حدKi-67 (P=0.001) و میزان آتیپیسم (P<0.001) تفاوت معناداری بین فیبروماتوزیس و فیبروسارکوما به دست آمد.
با توجه به تفاوت معنادار بین دو تومور در میزان اشکال میتوتیک، بروز نشانگر میتوتیک Ki-67، طرح جناغی، سلولاریته و آتیپیسم، این خصوصیات می توانند در افتراق ضایعات پاتولوژیک اشاره شده ملاک قرار گیرند ولی عدم وجود تفاوت معنادار بین دو تومور در بروز و شدت بتاکاتنین، وضوح هستک ها و نکروز نشان می دهد که آنها معیارهای افتراق معتبری نیستند.