تحلیل شعر البحار و الدرویش خلیل حاوی بر مبنای فلسفه سارتر

از ویژگی های اساسی شعر معاصر عربی، ارتباط گسترده آن با آگاهی های بشری است؛ چنان که امروزه تبدیل به آئینه ای تمام قد برای بسیاری از یافته های جدید به ویژه در عرصه علوم انسانی شده است. در این میان، نگرش های فلسفی سارتر، به عنوان یافته ای نو به انسان و هستی، از همان آغاز، تاثیر شگرفی در دستاوردهای ادبی از خود برجای نهاده است؛ از جمله این تاثیرات را می توان در ادبیات عربی و به ویژه در آثار شاعر معاصر «خلیل حاوی» جست و این مقاله بر آن است تا با توقف در یکی از قصاید خلیل حاوی با نام «البحار و الدرویش» به تحلیل مفاهیم و موقعیت های موجود در این شعر بر اساس دیدگاه اگزیستانسیالیستی سارتر بپردازد.
عناصری همچون مسئولیت، آزادی و اختیار، ناامیدی و تسلیم شدگی با زیر شاخه های فلسفی خود هر کدام از مهم ترین مولفه های فلسفه سارتر است که حاوی در قصیده خویش با حفظ اصول هنری بدان پرداخته است.