اثر بارگذاری سطحی بر لوله های فاضلاب شهری در روش های مختلف اجرا

از آن جا که طرح های مربوط به شبکه های آب و فاضلاب شهری از داخل شهر و بعضا از محل های پرتردد، تجاری و مسکونی می گذرد، برآورد نشست زمین و آگاهی از میزان بارهای وارده بر لوله، پس از اتمام این پروژه ها بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله میزان نشست و تنش های القایی وارد بر لوله، ناشی از بارگذاری سطحی در روش های مختلف اجرا، سنتی(نقبی، ترانشه باز) و مکانیزه (میکروتونلینگ، لوله رانی) مورد بررسی قرار می گیرد. برای شبیه سازی روش های مذکور از نرم افزار عددی UDEC استفاده شده است. خاک مورد مطالعه کنگلومرای هزار دره تهران تیپ A است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که بیشترین نشست سطح زمین و مساحت زون پلاستیک تشکیل شده در اطراف لوله مربوط به روش ترانشه باز است که دلیل آن پر کردن ترانشه با خاک دستی و چسبندگی پایین خاک است. بیشترین تنش محوری وارد بر لوله در روش لوله رانی دیده می شود و دلیل آن تماس کامل لوله با محیط اطراف در حین رانش و اصطکاک مابین لوله-خاک است. همچنین تغییرات جابه جایی و تنش های وارد بر لوله در روش های میکروتونلینگ و حفر مقنی به دلیل داشتن شکل مقطع تقریبا مشابه این روش ها، هم خوانی خوبی با یکدیگر دارند.