اثر بخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان مقیم سرای سالمندان

سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می باشند که با توجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته اند. مطالعه ی حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی آموزش گروهی معنادرمانی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان سالمند می باشد.
جامعه آماری شامل تمام سالمندان زن ساکن در آسایشگاه های خصوصی شهرستان شهریار می باشد. تعیین نمونه آماری به صورت در دسترس و در دو گروه صورت گرفته است (24نفر). گروه کنترل مراقبت های عادی پرستاری را دریافت کرده اند و گروه آزمایش، تحت آموزش معنادرمانی گروهی قرار گرفتند (طی 10 جلسه، در طول 5 هفته، هر جلسه به مدت2 ساعت). از پرسشنامه های کیفیت زندگی سالمندان (لیپاد) و سلامت عمومی (GHQ-28) برای سنجش اثربخشی آموزش ها استفاده شد. برای توصیف داده ها از میانگین و انحراف استاندارد وبرای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و در سطح معناداری(P<0/05)استفاده شد.
داده ها حاکی از تفاوت معنادار بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش بود، این تفاوت معنادار میان نتایج پس آزمون گروه آزمایش و گروه کنترل به چشم می خورد در حالیکه چه در بین نتایج پیش آزمون گروه کنترل و آزمایش و چه مابین نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل به چشم نمی خورد.
نتایج حاکی از آن است که آموزش گروهی معنادرمانی بر افزایش کیفیت زندگی و سلامت عمومی زنان سالمند ساکن آسایشگاه موثر است.