بررسی اضطراب و افسردگی و سلامت جسمی افراد مراقبت کننده از سالمندان مبتلا به سکته مغزی و کهنسالان

به طور قطع با پیشرفت های بهداشتی- درمانی، بهبود وضع تغذیه و مراقبت های مختلف، امروزه متوسط طول عمر در اغلب جوامع افزایش یافته و این امر با میزان توسعه صنعتی و فناوری جامعه ارتباط دارد. جمعیت سالمندان، در کلیه جوامع رو به افزایش است. از آنجا که بیماران و سالمندان نیازمند کمک مراقبین هستند، از این رو سلامت مراقبین نیز از اهمیت خاصی برخوردار است.
این پژوهش یک مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد که بین سال های 1392-1391 در استان تهران انجام شد. 200 مراقب (101 نفر مراقب سالمند کهولت سن، 99 نفر مراقب سالمند سکته مغزی)، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفتند. در این نمونه 67نفر مرد و 120 نفر زن شرکت داشتند. برای جمع آوری اطلاعات از روش مصاحبه نیمه ساختارمند، پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه اضطراب کتل و پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 سوالی استفاده شد. تحلیل داده ها با آزمون های آماری کولموگراف اسمیرنف، یومن ویتنی، تی مستقل و تحلیل واریانس عاملی چندمتغیری انجام شد.
یافته ها نشان داد که 50/5 درصد مراقبین کهولت سن و 49/5 درصد مراقبین سکته مغزی بودند که از این بین بطور میانگین 66/49درصد از مراقبین سالمندان کهولت سن و 71/99 درصد از مراقبین سالمندان سکته مغزی سلامت جسمی داشتند. همچنین افسردگی در بین مراقبین کهولت سن 14/22درصد و در بین مراقبین سکته مغزی 13/76 درصد بود. اضطراب مراقبین کهولت سن 36/00 درصد و اضطراب مراقبین سکته مغزی 35/04 درصد بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که مراقبین برای انجام وظایف مراقبتی از بیماران و سالمندان به دانش، مهارت و بینش نیاز دارند. مراقبینی که برای انجام وظایف از آمادگی لازم و حمایت کافی برخوردارند، مشکلات جسمی و روانی کمتری دارند.