ارائه مدلی یکپارچه برای ارزیابی شناساگرهای زمان-دما به منظور حفاظت از موادغذایی دریایی در مقابل بوتولیسم

شناساگرهای زمان-دما (TTI) به عنوان ابزاری برای کنترل ایمنی موادغذایی تازه ی بسته بندی شده در محیط های کم اکسیژن استفاده می شوند. معادلات TTIهای با کینتیک درجه ی صفر قبلا براساس مدل اسکینر-لارکین بررسی و شبیه سازی شده است. بر این اساس، برای آنکه TTI قبل از تولید توکسین منقضی گردد، باید منحنی آرنیوس TTI (در دستگاه مختصات lnk برحسب 1/T) در همه ی دماها بالاتر از منحنی اسکینر-لارکین- آرنیوس درجه ی صفر (SLA0) قرار گیرد. اما با توجه به اینکه اکثر TTIها (همانند دیگر فرآیندهای طبیعی) دارای رفتار درجه ی یک می باشند، مدل SLA0 نمی تواند توصیف دقیقی از عملکرد آنها ارائه دهد. هدف این تحقیق توسعه مدلی به منظور تعیین کارایی همه ی انواع TTIها برای مواد غذایی مستعد رشد کلستریدیوم بوتولینوم، بخصوص غذاهای دریایی بسته بندی شده با اکسیژن کاهش یافته می باشد. در این مقاله، با معرفی دسته منحنی های اسکینر-لارکین-آرنیوس درجه ی یک (SLA1)، مدل اسکینر-لارکین برای TTIهای با کینتیک درجه ی یک توسعه داده شده و با مدل درجه ی صفر مقایسه گردیده است. در ادامه، نشان می دهیم که دسته منحنی های SLA1 شامل منحنی SLA0 نیز بوده و قادر به توصیف رفتار TTIهای درجه ی صفر و یک به صورت همزمان می باشد. بررسی عملکرد TTIهای با رفتار درجه ی صفر و درجه ی یک و مقایسه آنها بیانگر این حقیقت است که مدل SLA0 قادر به توصیف رفتار TTIهای درجه ی یک نبوده و نتایج حاصل از آن در مواقعی سختگیرانه و گاهی خوش بینانه می باشد. مدل پیشنهادی امکان استفاده از همه ی انواع برچسب های TTI را برای بسته بندی غذاهای دریایی فرآهم می آورد.