مقایسه میزان رضایت سالمندان از سمعک براساس نوع و میزان کم شنوایی

افت شنوایی از شایع ترین بیماری های مزمن در سالمندان است. استفاده از سمعک به منظور بهبود مشکل شنوایی، تاثیر مثبتی بر کیفیت زندگی این دسته از افراد دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رضایتمندی افراد سالمند کم شنوا از سمعک براساس نوع و میزان کم شنوایی آنان بود.
این پژوهش مقطعی روی 40 سالمند دارای سمعک انجام گرفت. این افراد براساس گروه بندی سالمندی سازمان جهانی بهداشت به دو گروه سنی 74-65 سال و 90-75 سال تقسیم شدند که در هر گروه 20 نفر قرار داشتند. ارزیابی میزان رضایتمندی از سمعک با استفاده از پرسش نامه سنجش رضایتمندی از سمعک در زندگی روزمره صورت پذیرفت.
در مطالعه حاضر میزان رضایتمندی از سمعک در گروه سنی 74-65 سال به طور معنی داری بیشتر از گروه 90-75 سال بود(p=0/02). میزان رضایتمندی در افراد دچار کم شنوایی آمیخته به نحو معنی داری بیشتر از مبتلایان به کم شنوایی حسی عصبی به دست آمد(p=0/02). میانگین امتیازات بیماران با کم شنوایی شدید در بعد تاثیرات منفی به نحو معنی داری بیشتر از گروه های کم شنوایی متوسط و متوسط تا شدید بود(p=0/01).
میانگین نمره کلی رضایتمندی افراد، حاکی از رضایت نسبتا بالای آنها از سمعک خود بود. از طریق مشاوره دقیق در مورد توانایی ها و محدودیت های تقویت کننده می توان تاثیرات منفی را در گروه های مبتلا به کم شنوایی متوسط و متوسط تا شدید کاهش داد.