بررسی ارزش رجحانی گونه های مرتعی و رفتار چرایی دام در مراتع منطقه قروه در استان کردستان

این مطالعه جهت تعیین ارزش رجحانی گونه های مرتعی برای دام در مراتع روستای مجیدآباد شهرستان قروه در مسیر جاده سنندج- همدان، در سال های 1386 تا 1389 اجرا شد. به منظور تعیین ارزش رجحانی با روش شاخص رجحان، علوفه تولیدی 5 گیاه در داخل و خارج قرق برداشت گردید، و بر اساس میزان تولید و میزان مصرف دام از هریک از گونه های گیاهی شاخص رجحان گونه های گیاهی تعیین شد. در روش زمان سنجی، با استفاده از دوربین فیلمبرداری زمان چرای دام از هر گونه گیاهی ثبت و داده های بدست آمده مورد بررسی قرار گرفت. در مدت 30 دقیقه فیلمبرداری، درصد زمان چرای دام از هر گونه براساس طرح بلوک های کاملا تصادفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین سال های متفاوت و گونه های گیاهی مورد استفاده دام از نظر درصد زمان چرا تفاوت بسیار معنی دار آماری در سطح یک درصد وجود داشت. مقایسه میانگین درصد زمان چرای دام از گونه های مختلف نشان داد که گیاهBromus tomentellus با اختصاص بیشترین میانگین (12/31 درصد) همراه با یکساله ها در یک کلاس از نظر آماری قرارگرفته و بعد از آنها گونه های Galium verum،Thymus daenensis، Pterocephalus canus، Poa bulbosa و سایر گونه ها قرار گرفته اند. گیاه مرتعی Prangos ferulacea با اختصاص میانگین 0/33 درصد از زمان چرا پایین ترین کلاس را از نظر آماری به خود اختصاص داد. در این تحقیق مشخص شد، در این منطقه گیاهانی مانندStipa bromoiedes وFestuca ovina بسیار کم مورد استفاده دام قرار می گیرند.