تاثیر آموزش مولفه های هوش هیجانی بر افزایش خودکارآمدی و کاهش استرس شغلی

هیجان ها و نیز چگونگی کنارآمدن با آنها بخشی از شخصیت آدمی هستند و بر سلامت وی تاثیر می گذارند. توانایی ارزیابی و ابراز هیجانات خود، تنظیم هیجانات خود و دیگران و بهره برداری از هیجان ها «هوش هیجانی» خوانده می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش مولفه های هوش هیجانی بر افزایش خودکارآمدی و کاهش استرس شغلی بود.
این پژوهش نیمه تجربی در جامعه آماری کارمندان شهرداری شهر تهران در سال 1389 انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ایهدفمند انجام شد و 30 نفر از کسانی که نمره استرس شغلی بالا و خودکارآمدی پایین داشتند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. از پرسش نامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران و مقیاس استرس شغلی رایس برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پس از ورود داده ها به نرم افزار SPSS 16، از آمار توصیفی و آزمون T مستقل و ضریب همبستگی پیرسون برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
میانگین نمره خودکارآمدی گروه آزمایش در پس آزمون 2/6±9/64 بود که اختلاف معنی داری با نمره پیش آزمون این گروه (5/8±9/51) داشت (1/5= t؛ 05/0= p). میانگین نمره نشانگان کلی استرس در پس آزمون گروه آزمایش 8/6±7/25 بود که اختلاف معنی داری با پیش آزمون این گروه (6/5±1/32) داشت. همبستگی منفی معنی داری بین افزایش خودکارآمدی و کاهش نشانگان کلی استرس مشاهده شد (223/0-؛ 033/0= p).
آموزش مولفه های هوش هیجانی می تواند باعث افزایش باور خودکارآمدی و کاهش نشانگان استرس شغلی شود.