غنی سازی مواد بسته بندی بر پایه زیست پلیمر رژیمی به وسیله عصاره زیست فعال گیاهان

با توجه به اهمیت عصاره های گیاهی و قرارگیری آن ها در لیست GRAS بودن آن ها، اختلاط آن ها در بسته بندی های از جنس پلی-مرهای زیستی رژیمی اخیرا مورد توجه قرار گرفته است. پلی ساکاریدها(مانند کیتوزان، آلژینات) و پروتئین ها(مانند ایزوله پروتئین سویا و آب پنیر، ژلاتین و زئین)، به عنوان بستر پلی مر خوراکی هستند که از آن ها برای انتقال انواع عصاره های زیست فعال شامل عصاره چای سبز، هسته انگور، زغال اخته و قره قاط استفاده می شود. علاوه بر این اثبات شده که عصاره های گیاهی باعث بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و زیست فعالی بسته بندی شده و به این ترتیب می توانند کاربردهای کلی آن ها اعم از خصوصیات فیزیکی، ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت ضد میکروبی را در مواد غذایی افزایش دهند و به طور خلاصه شاخص های مختلف محصولات نهایی شامل رنگ، بو، مزه و سایر خصوصیات را تعیین می کنند. شاخص های اصلی شامل منشا عصاره ها و بستر زیست پلی-مر(مثلا فیلم حاصل از پروتئین یا پلی ساکارید که به عنوان بستر برای عصاره ها استفاده می شود)، ترکیب بسترهای پلی مری و عصاره ها و فرآوری مواد تشکیل دهنده مورد استفاده می باشند. فعل و انفعالات میان بسترهای پلی مری و عصاره ها به خوبی شناخته شده اند. علاوه بر آن مشخص شده که پلی فنول ها به عنوان یکی از ترکیبات کلیدی زیست فعال می باشند که می توانند در پیوند های هیدروژنی احتمالی که در این فعل و انفعالات نقش بسزایی را ایفا می کنند، شرکت نمایند. به هر حال مطالعات کمی در رابطه با ویژگی های ساختاری میان ترکیبات پلی فنولی خاص و بسترهای پلی مری صورت گرفته است است. در این اینجا نیز سعی شده است که اثر عصاره های گیاهی روی بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی زیست پلی-مر ها(خصوصیات مکانیکی و حسی)، بسترها و همچنین تاثیر عملکرد عصاره(به ویژه ظرفیت آنتی اکسیدانی و فعالیت ضد میکروبی) روی مواد حاصل مورد بازنگری قرار قرار گیرد.