اصفهان به عنوان شهر خلاق صنایع دستی با رویکرد توسعه گردشگری

از اواخر قرن بیستم، مفهوم خلاقیت به طرز فزاینده ای در مباحث مرتبط با توسعه ی گردشگری و بازسازی شهری مورد توجه قرار گرفته است. ظهور و فراگیر شدن ایده ی شهر خلاق شاهدی بر این ادعاست. رقابت شدید میان شهرها به عنوان مقاصد گردشگری، شهرها را ناگزیر به یافتن راهکارهایی جهت متمایز شدن از سایر شهرها و مقاصدگردشگری کرده است. تمرکز بر توسعه ی صنایع خلاق و به کارگیری استراتژی های شهرهای خلاق یکی از راهکارهای پیش روی بسیاری از شهرهای امروزی است. ایران علی رغم پتانسیل های موجود، سهم اندکی از درآمدهای حاصل ازگردشگری معاصر دارد. گردشگری خلاق آخرین حلقه از زنجیره ی تکامل گردشگری است. امکان توسعه ی گردشگری خلاق در ایران به ویژه در کلان شهرهایی مانند اصفهان، به دلایلی نظیر وجود خرده فرهنگ های متعدد، غنای آثار فرهنگی و هنری و اصالت صنایع خلاق از جمله صنایع دستی وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی امکان، ضرورت و تحلیل نتایج معرفی شهر اصفهان به عنوان یک مقصد گردشگری خلاق با تاکید بر صنایع دستی و پیوستن اصفهان به شبکه های معتبر بین المللی شهرهای خلاق است. پژوهش حاضر از نظر هدف، جزء پژوهش های کاربردی و از نظر نحوه ی گردآوری داده ها، جزء پژوهش های کیفی- کمی پیمایشی است. جامعه ی آماری مصاحبه، از میان متخصصان حوزه ی گردشگری و صنایع دستی انتخاب شده است.
بررسی های صورت گرفته نشان داد اصفهان براساس شاخص های تعریف شده توسط یونسکو و نظریه-پردازانی نظیر ساساکی، توان مطرح شدن به عنوان یک شهر خلاق صنایع دستی را داراست. پیوستن اصفهان به شبکه ی شهرهای خلاق یونسکو پیامدهای مثبتی نظیر ارائه ی یک تصویر منحصر به فرد از شهرو متمایز کردن آن به عنوان یک مقصد گردشگری خلاق و رونق توامان بازار گردشگری و صنایع دستی اصفهان دارد.