بررسی اثر نوع تابع پنجره زمانی و گام های زمانی، در روش تصادفی گسل محدود، بر روی پاسخ دینامیکی غیر خطی سازه های یک درجه آزادی

در هنگام وقوع زمین لرزه که یک بارگذاری غیرعادی و به صورت رفت و برگشتی می باشد به بسیاری از سیستم های سازه ای با توجه به میزان اهمیت آنها اجازه داده می شود وارد ناحیه غیرالاستیک شده و میزانی از انرژی ورودی از طریق رفتار غیرخطی چرخه ای مستهلک شود. به این دلیل که اعضاء وارد ناحیه پلاستیک شده اند، نیاز است میزان تقاضای شکل پذیری (ductility) برای آنها مشخص و تامین گردد. برای تحلیل دینامیکی غیرخطی سازه ها و تعیین تقاضای شکل پذیری بر روی اعضاء، تحلیل سازه هایی که در آنها از المان های جداساز لرزه ای و یا میرا کننده استفاده شده است و همچنین برای ارزیابی عملکرد لرزه ای سازه ها نیاز است تعداد کافی شتاب نگاشت مناسب در اختیار باشد. در بسیاری از مناطق، شتاب نگاشت های دستگاهی مناسب وجود ندارد. در این مناطق می توان از روش های شبیه سازی به عنوان روشی برای تولید شتاب نگاشت استفاده نمود. یکی از روش های موردعلاقه در مهندسی زلزله برای تولید شتاب نگاشت، روش تصادفی (stochastic) گسل محدود (finite fault) می باشد. آیین نامه های ساختمانی، استفاده از شتاب نگاشت های مصنوعی (artificial accelerogram) را در مواردی که شتاب نگاشت های ثبت شده مناسب و کافی وجود نداشته باشند مجاز می دانند. ازآنجاکه نتایج تحلیل های دینامیکی تاریخچه زمانی، وابسته به مقادیر و محتوای داده های ورودی می باشند، نیاز است که در مرحله انتخاب و ورود اطلاعات موردنیاز برای شبیه سازی، دقت کافی به کار برده شود. در این پژوهش به بررسی تاثیر نوع تابع پنجره زمانی (windowing function) مورد استفاده در روش تصادفی گسل محدود، بر روی سیستم های یک درجه آزادی پرداخته و نشان داده شده که نوع این تابع، تاثیری بر تقاضای شکل پذیری ندارد. همچنین تاثیر گام زمانی تولید نگاشت بررسی و نشان داده شده است که گام زمانی 0/02، تقاضای شکل پذیری بیشتر و پاسخ خطی شبه شتاب کمتری را در فرکانس های بالای 2 هرتز نسبت به گام های زمانی 0/005 و 0/01 به سیستم تحمیل می نماید.