تاثیر خستگی عملکردی بر روی شاخص های تعادلی ایستا و پویای ورزشکاران دارای مچ پای ناپایدار

اگر چه بدیهی است که خستگی جسمانی موجب نقص تعادل در ورزشکاران سالم می شود، اما هنوز این سوال مطرح است که خستگی عملکردی می تواند چه تاثیری بر تعادل ورزشکاران دارد. بر همین اساس هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خستگی عملکردی بر روی شاخص های تعادل ایستا و پویای ورزشکاران دارای ناپایداری مچ پا بود.
پانزده والیبالیست مرد حرفه ای دارای مچ پای ناپایدار (سن 5/1±4/19 سال، وزن 9/5±7/67 کیلو گرم، قد 05/±82/1 متر، شاخص توده بدنی 6/1±3/20 کیلوگرم/ مترمربع) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. به منظور اعمال خستگی، از پروتکل خستگی ویژه والیبال و جهت کمی سازی تعادل از سیستم تعادلی بایودکس استفاده گردید. در طی مراحل تحقیق، چهار بار(دو بار بدون اعمال خستگی، دو بار پس از اعمال خستگی) آزمون تعادل توسط دستگاه تعادلی بایودکس (تست تعادل ورزشکاران بر روی یک پا در سطح دشواری4 برای تعادل پویا و 12 برای ایستا) صورت گرفت. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق سطح معنی داری 95 درصد با آلفای کوچکتر یا مساوی 05/0 استفاده گردید.
تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی نشان داد که بعد از اعمال خستگی عملکردی افزایش معنی داری در شاخص کلی تعادلی پویا (از 600/1به 838/1) و ایستای (از 238/1 به 462/1) ورزشکاران مشاهده می شود. کاهش تعادل پویا هنگام اعمال خستگی می تواند به دلیل افزایش معنی دار شاخص تعادلی قدامی خلفی (از 085/1 به 246/1) باشد ولی کاهش تعادل ایستا به دلیل افزایش معنی دار هر دو شاخص قدامی خلفی (از 869/0 به 046/1) و داخلی خارجی (از 800/0 به 900/0) می باشد.
براساس نتایج تحقیق بازیکنان دارای ناپایداری مچ پا در هنگام خستگی دچار کاهش تعادل پویا و ایستا می شوند که این امر ممکن است آنها را در معرض اسپرین مچ پا قرار دهد.