بررسی مقالات ایرانی آموزشی مرتبط با کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد

حدود دو دهه از ایجاد پزشکی مبتنی بر شواهد در جهان می گذرد. این حیطه به دلیل پر نمودن شکاف اطلاعاتی بین پژوهش های پزشکی و عملکردهای بالینی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطوح شواهد موجود در مقالات آموزشی ایران در کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد بود.

پس از جستجوی پایگاه های ایرانی و بین المللی، نتایج طبق معیارهای ورود و خروج و به صورت جداگانه توسط دو پژوهشگر مورد مطالعه قرار گرفت. برای انجام فرایند مرور سیستماتیک از راهنمای انجام مرور سیستماتیک (BEME (Best evidence medical education، جهت ارایه روند انتخاب مطالعات از فلوچارت(PRISMA (Preferred reporting items for systematic reviews and meta-analyses و برای ارزیابی کیفیت مطالعات از چک لیست (MERSQI (Medical education research quality index استفاده گردید. همچنین جهت سطح بندی شواهد از نوع ارایه شده ای که در راهنمای BEME برای سطح بندی تاثیر آموزشی در مطالعات آموزش پزشکی به کار می رود، استفاده شد.

پزشکی مبتنی بر شواهد در 11 حوزه مورد استفاده قرار گرفته بود که می توان در چهار گروه بالینی، آموزشی، پژوهشی و سیاست گذاری طبقه بندی کرد. 3 حوزه «برگزاری ژورنال کلاب، بحث مورد و تدریس و آموزش» در گروه آموزشی جای گرفت و تنها 6 مطالعه در زمینه تاثیر آموزش بر کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد یافت شد که بررسی کیفیت آن ها نشان از کیفیت متوسط این مطالعات بود.

اگرچه مطالعات انجام شده در زمینه تاثیر آموزش بر کاربرد پزشکی مبتنی بر شواهد اندک هستند، اما شواهد مناسب و با کیفیت متوسطی را ارایه می دهند. با وجود دوره ها و روش های آموزشی متعدد پزشکی مبتنی بر شواهد در کشور، هنوز شواهد سطح بالا و در عین حال با کیفیتی مبنی بر تایید اثربخشی این آموزش ها در آگاهی، نگرش، عملکرد و رفتار حرفه مندان پزشکی به ویژه در بلندمدت وجود ندارد. به این ترتیب نیاز به طراحی و اجرای پژوهش های با کیفیت در این حوزه احساس می گردد.