تفکر انتقادی و نقش داستان در پرورش آن (با رویکرد تربیت دینی کودکان)

فرایند تربیت و پرورش دینی کودکان نیازمند بهره گیری از ابزار متناسب با سطح رشد فکری و ذهنی کودکان می باشد. مهم ترین ابزار تاثیرگذار در این دوران، قصه و داستان است که نقش بی بدیلی را در پرورش و رشد فضایل اخلاقی و دینی کودکان ایفا می کند. با توجه به رویکردهای نوین تربیتی نیاز است تا با بهره گیری از داستان ها، قوه تفکر انتقادی، مفهوم سازی و استدلال کردن کودکان را از طریق ایجاد حس پرسش گری تقویت و بارور کرد. سوال اصلی در این پژوهش این است که چگونه می توان از بن مایه های رویکرد تفکر انتقادی در تدوین داستان و قصه، بهره جست و آنها را در پرورش دینی کودکان استفاده کرد؟ روش مطالعه و تحقیق در این مقاله، کتابخانه ای و بررسی اسناد است. چنانچه داستان متناسب با سطح رشد فکری و ذهنی کودکان و با در نظر گرفتن رویکرد تفکر انتقادی تنظیم شود،می توان امیدوار بود در بزرگسالی نوع نگرش آنها به زندگی، نگرشی مبتنی بر بنیا نهای استوار فکری، منطقی و خرد دینی باشد. تفکر انتقادی به مثابه ابزاری است که فرد را در اتخاذ تصمیم، صدور حکم و انجام هر عملی خودپایش ساخته و تا حد ممکن فکر و عمل فرد را مطابق با اصولی می کند که در دوران کودکی آموخته، سنجیده، آزموده و از درستی و کارآمدی آن اطمینان حاصل کرده است. محور یترین ابزار این شیوه آموزش، استفاده از داستان برای انتقال مفاهیم و ایجاد حس پرس شگری در کودک است. با توجه به تاثیر عمیق داستا نها و قص ه ها در سنین طفولیت بر ذهن و نوع نگرش کودکان، غن یسازی داستا نهای تربیتی از طریق رویکرد پرورش تفکر انتقادی، مه مترین مبحث حوزه تعلیم و تربیت جدید است.