فرگه و مسئله عینیت نقدی بر عنان گسیختگی معنا

از جایگاه یک ریاضی دان، فرگه وارد بحث مناقشه انگیزی می شود که مکاتب مهم فلسفی از جمله رئالیسم، ایدئالیسم و تجربه گرایی مدت ها به آن اشتغال داشتند. این حیطه بحث که می توان آن را با نام کلی نحوه ارتباط ذهن و عین مشخص کرد، در اندیشه فرگه به منظور ارائه توضیح مقبولی درباره شالوده ریاضیات مطرح می شود. براساس دیدگاه فرگه، کسی که خود را در جهان و در تعامل با دیگران می دید، نظریات مطرح در این زمینه راضی کننده نبود. این نظریات که به روان شناسی گرایی، خودانگاری، نسبی گرایی و منحصر دانستن عرصه موجودات در امور محسوس می انجامند، نمی توانند به خوبی از عهده توضیح بنای علم و ادراک و نحوه ارتباط با دیگری برآیند. فرگه به دنبال بنیادی از اندیشه است که صرفا عبارت از چند اصل موضوعی نبوده، بلکه امر عینی و در دسترس همگان را پیش چشم داشته باشد؛ بنایی که می تواند تبیین علمی را استوار سازد. در این جستار ما ضمن بیان پیش زمینه ای از نحوه تدارک عینیت در اندیشه کانت، درباره تبیین عینیت در اندیشه فرگه تحقیق می کنیم و از حاصل آن، برخلاف آنچه میان هرمنوتیسین ها شایع است، اشاراتی به در دسترس بودن معنای عینی خواهیم داشت.