فراوانی اینتگرون کلاس 1 و مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا جدا شده از بیماران بستری در بخش سوختگی بیمارستان طالقانی اهواز

سودوموناس ایروجینوزا به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت در بین بیماران سوختگی مقاومت نسبتا بالایی نسبت به آنتی بیوتیک ها دارد. اینتگرون ها می توانند سبب گسترش ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در بین باکتری ها شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی اینتگرون در بین ایزوله های سودوموناس ایروجینوزا بود.
در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 73 سودوموناس ایروجینوزا از عفونت زخم سوختگی بیماران بستری در بیمارستان طالقانی اهواز جدا سازی شد. بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیک این باکتری ها با روش دیسک آگار دیفیوژن و نسبت به 9 آنتی بیوتیک انجام شد. فراوانی ژن های اینتگرون کلاس 2،1 و 3 با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز بررسی شد. تحلیل داده ها با استفاده آزمون آماری مجذور کای انجام شد. سطح معنی داری، 05/0>p در نظر گرفته شد.
بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به افلوکاسین(5/94 درصد)، آزترونام (5/94 درصد) و سفتازیدیم (2/93 درصد) دیده شد. 15 ایزوله سودوموناس ایروجینوزا به تمام آنتی بیوتیک های مورد بررسی مقاومت نشان دادند. بررسی نتایج مولکولی نشان داد که اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از سودومونس ایروجینوزا وجود داشت، در حالی که اینتگرون کلاس 2 و 3 در هیچ کدام از ایزوله ها شناسایی نشد.
میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در سودوموناس ایروجینوزا نسبت به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم، افلوکساسین، آزترونام، سفپیم و سفتریاکسون بسیار بالاست. علیرغم حضور اینتگرون کلاس 1 در 6/35 درصد از ایزوله ها، اختلاف آماری معنی داری بین حضور اینتگرون و مقاومت نسبت به یک نوع خاص از آنتی بیوتیک یافت نشد که این موضوع احتمالا نقش سایر مکانیسم های مقاومت آنتی بیوتیکی را در سودوموناس ایروجینوزا نشان می دهد.