تحلیل هیدروگراف واحد مصنوعی و مقایسه آن با هیدروگراف طبیعی، مطالعه موردی: حوضه آبخیز ده بالا، استان یزد

تعیین رابطه بارش و رواناب نقش مهمی درمطالعات هیدرولوژیکی حوضه آبخیز دارد. در این پژوهش که در حوضه ده بالا انجام شده، مقایسه ای بین مدل های هیدروگراف بدون بعد که برای حوضه های فاقد آمار استفاده می شوند، صورت پذیرفته است. این مدل ها شامل مدل های هیدروگراف واحد اشنایدر، SCS و مثلثی است. به خاطر در دسترس نبودن آمار صحیح و کامل، از یک واقعه سیل در حوضه ده بالا استفاده شد. مقایسه ظاهری سه روش هیدروگراف واحد مصنوعی با طبیعی (مشاهده ای)، نشان می دهدکه روش اشنایدر هماهنگی مطلوب تری در برآورد سیلاب با هیدروگراف مشاهده ای دارد و همچنین بیشترین خطای برآورد مقادیر دبی اوج مربوط به روش SCS است. از میان سه روش هیدروگراف واحد، کمترین میزان خطا در زمان رسیدن به دبی اوج، مربوط به روش اشنایدر و بیشترین میزان خطا مربوط به روش مثلثی است. همچنین کمترین میزان تطابق شکل مربوط به روش مثلثی و SCS است؛ اما روش اشنایدر تطابق خوبی با هیدروگراف مشاهده ای دارد.