ارائه مدل ساختاری رضایت شغلی براساس مولفه های عدالت سازمانی در کارکنان دانشگاه تهران

اصطلاح عدالت سازمانی به رفتارهای منصفانه و عادلانه سازمان ها با کارکنان شان اشاره دارد. پژوهش های گوناگون بیانگر آن است که عدالت بر جنبه های متفاوت رفتار سازمانی تاثیر می گذارد و اینکه ادراک عدالت سازمانی پایه و اساس رضایت کارکنان و اثربخشی آنان در سازمان ها است. عدالت سازمانی شامل سه حیطه عدالت توزیعی، عدالت رویه ای، و عدالت تعاملی است. هدف از این پژوهش ارائه مدل ساختاری رضایت شغلی بر اساس عدالت سازمانی است. جامعه آماری، کلیه کارکنان دانشگاه تهران شامل 3232 نفر بود. از میان آنها 175 نفر به-صورت تصادفی انتخاب شدند. روش تحقیق پژوهش حاضر همبستگی با استفاده از «مدل یابی علی» است. در این پژوهش، به جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات، از مدل معرف های چندگانه و علل چندگانه (MIMC) استفاده شد. نتایج نشان داد که عدالت رویه ای بر رضایت شغلی تاثیر معناداری ندارد اما عدالت تعاملی و عدالت توزیعی بر این متغیر تاثیرات معنادار و مثبتی دارند و حدود 64 درصد از تغییرات رضایت شغلی را تبیین می کنند.