اثر تنش خشکی بر رشد و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی نهال های بنه (Pistacia atlantica)

تنش خشکی مهمترین فاکتور تاثیرگذار بر رشد گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک بوده و نسبت به سایر تنش های غیرزنده نقش بیشتری در استقرار نهال ها در یک اکوسیستم بازی می کند. به همین دلیل سهم بالایی از پژوهش های بیولوژیکی این مناطق، مربوط به تنش های خشکی است. در این تحقیق اثر استرس خشکی (100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت زراعی) بر زنده-مانی، رشد (ارتفاع، قطر، سطح برگ، طول ریشه، حجم ریشه، طول ریشه به ساقه) و فعالیت های فیزیولوژیکی (فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای و دمای سطح برگ) نهال های بنه (Pistacia atlantica) در شرایط گلخانه ای، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که استرس خشکی بر اکثر ویژگی های مرفولوژیکی و فیزیولوژیکی نهال های بنه تاثیر معنی داری دارد. به طوری که استرس خشکی سبب کاهش زنده مانی، رشد ارتفاعی، قطری و سطح برگ نهال های بنه شده و فعالیت های فتوسنتز، تعرق، هدایت روزنه ای و تبادلات گازی را به میزان قابل توجهی کاهش داد. اما از طرفی، تنش خشکی بر طول ریشه و طول ریشه به ساقه و دمای سطح برگ نهال های بنه تاثیر معنی داری نداشت.