بررسی پروفایل سیتوکاینی در سرم بیماران مبتلا به بروسلوز حاد و مزمن

بیماری بروسلوز یک بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام می باشد که با عود فراوان و قابلیت مزمن شدن مشخص می شود. عملکرد سیستم ایمنی در مزمن شدن این بیماری نقش دارد. از آن جا که پاسخ های ایمنی در بروسلوز انسانی کمتر بررسی شده است، در این مطالعه پروفایل سیتوکاینی در افراد مبتلا به فرم حاد و مزمن این بیماری مورد ارزیابی قرار گرفت.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی، بر روی 22 بیمار مبتلا به بروسلوز حاد (با میانگین سنی 17±38)، 21 بیمار مبتلا به بروسلوز مزمن (با میانگین سنی 10±43) و 21 فرد سالم (با میانگین سنی 4±26) که از نظر سنی و جنسی با بیماران انطباق داشتند، انجام گرفت. مقادیر γIFN-، 17-IL، 5-IL و TGF-β سرمی با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد.
میانگین سطح سرمی IFN-γ در مبتلایان به بروسلوز حاد و مزمن در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد(045/0p=). میانگین 17-IL در سرم مبتلایان به بروسلوز حاد در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی دار و در سرم مبتلایان به بروسلوز مزمن در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد(024/0p=). هم چنین، میانگین سطح سرمی 5-IL و TGF-β در مبتلایان به بروسلوز حاد در مقایسه با فرم مزمن به طور معنی داری کمتر بود(001/0p=).
این یافته ها نشان می دهد که الگوی سیتوکاینی در فرم مزمن بیماری برسلوز بیشتر به 2Th وابسته می باشد. از این رو، مهار پاسخ 2Th می تواند راهکاری مناسب در درمان بیماری و جلوگیری از مزمن شدن آن باشد.