بررسی ارتباط انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی در دانشجویان پرستاری

انگیزه پیشرفت علت و دلیل رفتارها و تلاش های موفقیت آمیز در دانشجویان می باشد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط میان انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی در دانشجویان پرستاری در سال 1393 انجام شده است.
در این مطالعه همبستگی-توصیفی، 115 نفر از دانشجویان پرستاری کارورزی در عرصه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها بوسیله فرم مشخصات فردی، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس و خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یو من ویتنی به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید.
انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی دارای همبستگی مثبت و معناداری بود (01/ 0 > P و 61/ 0 = r). سابقه اشتغال به کار دانشجویی پرستاری و مدت زمان آن و همچنین معدل کل دانشجویان با افزایش انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی ارتباط داشت (01/ 0 > P).
نتیجه گیری کلی: باتوجه به یافته ها، اتخاذ راهبردهای آموزشی مناسب در راستای ارتقاء انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی بالینی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.