حساسیت آنتی بیوتیکی نمونه های استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوکوس بیمارستان های تهران

انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین (VRE) و استافیلوکوکوس اورئوس های مقاوم به متی سیلین از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی در ایران می باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی الگوی مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس و انتروکوکوس نسبت به آنتی بیوتیک های پیشنهاد شده توسط CLSI بود.

240 استافیلوکوکوس اورئوس و 203 انتروکوکوس از بیمارستان های منتخب در تهران جمع آوری شد. نمونه های باکتریایی مشکوک از ادرار، زخم، خون، مدفوع و سایر نمونه های بیماران بستری و سرپایی تهیه شدند. میزان حساسیت سویه های استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به اگزاسیلین، ونکومایسین، کلرامفنیکل، نیتروفورانتوئین، اریترومایسین، کلیندامایسین و لینزولید و انتروکوک ها به آمپی سیلین، ونکومایسین، تیکوپلانین، تیگاسایکلین، لینزولید، تتراسایکلین، کلرامفنیکل و نیتروفورانتوئین با روش انتشار دیسک بر طبق M100-S22 CLSI مورد بررسی قرار گرفت.

از 240 جدایه ی استافیلوکوکوس اورئوس، به ترتیب 6/56، 6/46 و 4/40 درصد مقاوم به اگزاسیلین، اریترومایسین و کلیندامایسین بودند. یک جدایه استافیلوکوکوس اورئوس با کاهش حساسیت به ونکومایسین (VISA؛ 5/0%) یافت شد. تمام جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس به کلرامفنیکل، نیتروفورانتوئین و لینزولید حساس بودند. از 203 جدایه ی انتروکوکوس به ترتیب 3/47، 6/24، 4/9، 2/85، 3/11 و 4/4 درصد مقاوم به آمپی سیلین، ونکومایسین، تیکوپلانین، تتراسایکلین، کلرامفنیکل و نیتروفورانتوئین بودند. تمام انتروکوکوسها به تیگاسایکلین و لینزولید حساس بودند.

مقاومت جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به اگزاسیلین، اریترومایسین و کلیندامایسین قابل توجه می باشد. مقاومت به آمپی سیلین، ونکومایسین، تیکوپلانین، تتراسایکلین و نیتروفورانتوئین در جدایه های انتروکوکوس قابل ملاحظه بود. با توجه به نتایج بدست آمده، ونکومایسین، کلرامفنیکل، لینزولید و نیتروفورانتوئین برای عفونت های استافیلوکوکی و لینزولید و تیگاسایکلین برای عفونت های انتروکوکی توصیه می شود.