رابطه سبک های والدگری با پرخاشگری (جسمانی و رابطه ای) در دانش آموزان دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های والدگری با پرخاشگری جسمانی و رابطه ای در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان دبستانی نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز بودند. گروه نمونه شامل 410 دانش آموز (268 دختر و 142 پسر) بود که به شیوه نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه پرخاشگری آشکار و رابطه ای و شیوه فرزند پروری را تکمیل کردند. پایایی و روایی ابزارهای پژوهش به ترتیب با استفاده از روش آلفای کرونباخ و روش تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفت. ابزارهای مذکور از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بودند. نتایج یافته های پژوهش نشان داد که میان سبک های والدگری و انواع پرخاشگری (جسمانی و رابطه ای) رابطه ای معنادار وجود دارد. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان نیز حاکی از آن بود که شیوه فرزند پروری مقتدر پیش بینی کننده منفی و معناداری برای پرخاشگری جسمانی و رابطه ای است و شیوه فرزندپروری سلطه جو پیش بینی کننده مثبت برای پرخاشگری رابطه ای است. بررسی تفاوتهای جنسیتی نیز نشان داد که میان دختران و پسران از لحاظ پرخاشگری جسمانی و رابطه ای تفاوت معنادار وجود ندارد (05/0<p).