حسابرسی گزارش نویسی پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی بابل

گزارش نویسی یکی از وظایف حرفه ای پرستاران بوده و ثبت گزارش ها در پرونده به عنوان یکی از مهمترین مدارک پزشکی مورد توجه همه مراکز بهداشتی درمانی است. در واقع گزارش نویسی انعکاس دهنده مراقبت های انجام شده بیماران می باشد. هدف از این مطالعه حسابرسی گزارش نویسی پرستاران بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل در سال 1391 بود.
تحقیق حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی است. در این پژوهش، 400 گزارش، از دو بخش مراقبت های ویژه نوزادان دو بیمارستان، با روش نمونه گیری زمانی انتخاب شد. داده ها با استفاده از فهرست وارسی که با توجه به اصول استاندارد و شاخص های گزارش نویسی پرستاری موجود در منابع معتبر داخلی و خارجی توسط محقق (در سه قسمت نادرست =صفر، نسبتا درست = یک و درست= دو) تهیه و تدوین شده و پس از تعیین شاخص روایی محتوا و پایایی (ضریب توافق مشاهده گرها)، جمع آوری و مورد مقایسه قرار گرفت. ابتدا امتیاز کسب شده گزارش پرستاران در هر قسمت محاسبه و سپس نمره کل هر فهرست وارسی بصورت درصد محاسبه شده و در سه گروه غیر قابل قبول(نمره صفر تا 49 درصد)، نسبتا قابل قبول(50 تا 74 درصد) و قابل قبول(75 تا 100درصد) قرار گرفت.
تعداد کل پرستاران شاغل در بخش NICU دو بیمارستان 56 نفر بوده، که 100درصد آنها خانم و با مدرک کارشناسی پرستاری بودند. نتایج حاصل از بررسی 400 نمونه گزارش پرستاری در پرونده های بخش های مورد پژوهش، نشان داد که در مقایسه با استانداردها، 7/ 50 درصد گزارش نویسی پرستاران درست (قابل قبول 100-75)، 26/ 10 درصد نسبتا درست (نسبتا قابل قبول 74-50) و 04/ 39 درصد نیز نادرست (غیرقابل قبول 49-0) بوده است.
یافته های این پژوهش نشان داد که پرستارانی که در بخش های مراقبت های ویژه نوزادان مشغول به کار می باشند نیاز به آموزش بیشتری در زمینه اصول گزارش نویسی و استاندارد های آن و همچنین مداخلات خاص نظارتی و مدیریتی جهت کاهش خطاهای گزارش نویسی دارند.