خون بند ناف: سلول های بنیادی و روش های تکثیر آزمایشگاهی

خون بند ناف منبعی در دسترس از سلول های بنیادی خونساز است که با وجود مزایای زیاد، برخی محدودیت ها هم دارد. حجم کم و تعداد کم سلول های بنیادی خون بند ناف، منجر به پیوندپذیری با تاخیر آن می شود. با در نظر گرفتن این محدودیت ها، بسیاری از محققان به دنبال عواملی هستند که باعث تسریع پیوندپذیری و افزایش تعداد مطلق سلول های بنیادی خون بند ناف شود.
در مطالعه حاضر، بیش از 200 مقاله منتشر شده در زمینه خون بند ناف مرور گردید. در این مقاله مروری، به بررسی اهمیت استفاده از خون بند ناف، ماهیت سلول های بنیادی موجود در آن و روش های تکثیر آزمایشگاهی سلول های بنیادی خون بند ناف پرداخته شده است.
سلول های بنیادی خونساز خون بند ناف در مقایسه با مغز استخوان و خون محیطی، ظرفیت تکثیری بالاتر و جمعیت های سلولی نارس تری دارند. مطالعه های مختلف، حضور جمعیت های مختلف سلولی را در کنار سلول های بنیادی خونساز، در خون بند ناف نشان داده اند که امکان استفاده از این منبع را در ایمونوتراپی، مهندسی بافت و طب ترمیمی مقدور می سازد. بنابراین راهبردهایی برای جداسازی و گسترش زیر گروه های مختلف سلولی از خون بند ناف و استفاده از آن ها در درمان بیماری های مختلف مورد توجه قرار گرفته است.
خون بند ناف منبعی مورد توجه در تحقیقات و روش های درمانی نوین است که در موارد پیوند اورژانسی در بزرگسالانی که اهداکننده مغز استخوان سازگار از نظر HLA ندارند، منبع جایگزین مناسبی است. در کنار در دسترس بودن و ایمن بودن خون بند ناف، مطالعه های بیشتری در زمینه تسریع پیوندپذیری، توسعه دسترسی آن، بهبود کیفیت و بررسی نتایج استفاده از آن در گروه های مختلف بیماران مورد نیاز است.