بررسی فراوانی سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از بیمارستان محب و میلاد به روش فنوتیپی و مولکولی

استافیلوکوک اورئوس دومین علت شایع عفونت های بیمارستانی از عوامل مهم عفونت های شدید جامعه می باشد. سویه های مقاوم به متی سیلین این باکتری یک پاتوژن مهم و عمده در ایجاد بیماری و مرگ و میر در ایران و جهان می باشد، از این رو به دلیل شیوع مقاومت به اکثر آنتی بیوتیک های رایج درمان آن مشکل است. بنابراین سویه های مقاوم به متی سیلین باید به دقت و سرعت شناسایی شوند. در این تحقیق شناسایی مقاومت به متی سیلین با روش دیسک دیفیوژن و PCR برای ژن mecA بررسی شد.
مطالعه روی 100 سویه استافیلوکوک اورئوس از نمونه های بالینی مختلف جمع آوری شده از بیمارستان های محب و میلاد تهران انجام گرفت. حساسیت آنتی بیوتیک با روش دیسک دیفیوژن تعیین شد. همچنین وجود ژن عامل مقاومت (mecA) با روش PCR و آغازگر اختصاصی بررسی و نتایج مورد مقایسه قرار گرفتند.
50% (50 نفر) سویه های مقاوم به متی سیلین با روش دیسک دیفیوژن و 74% (74 نفر) دارای ژن mecA با روش PCR بودند. از این 100 نمونه، 61 نمونه متعلق به بیمارستان محب بودند که 54/47% (29 نفر) با روش دیسک دیفیوژن و 65/60% (37 نفر) با PCR به متی سیلین مقاوم بوده و از 39 نمونه دیگر متعلق به بیمارستان میلاد که از این تعداد 84/53%(21 نفر) با روش دیسک دیفیوژن و 87/94% (37 نفر) با PCR مقاومت به متی سیلین را نشان دادند.
با توجه به شیوع مقاومت به متی سیلین نیاز به یک روش شناسایی دقیق و سریع برای MRSA می باشد. با توجه به ارائه نتایج منفی کاذب، نسبتا زیاد و وقت گیر بودن روش دیسک دیفیوژن، روش PCR بهترین روش برای شناسایی سویه های مقاوم به متی سیلین می باشد.