الگوی مقاومت به گروه های مختلف آنتی بیوتیکی در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی در دو بیمارستان در تهران، ایران

افزایش جهانی مقاومت به آنتی بیوتیکها در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی از چندین کشور گزارش شده است، اما شیوع واقعی آن در ایران کمتر شناخته شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی مقاومت به آنتی بیوتیکهای مختلف در جدایه های اسینتوباکتر بومانی جداشده از بیماران در دو بیمارستان در تهران در سال 1392 به منظور کمک در انتخاب آنتی بیوتیکها در درمان تجربی عفونت با این جدایه ها بود.
از روش دیسک دیفیوژن براساس دستورالعمل CLSI برای تعیین فراوانی مقاومت به 18 آنتی بیوتیک از 8 گروه مختلف (آمینوگلیکوزیدها، کارباپنم ها، سفالوسپورین ها، پنی سیلین ها- مهارکننده های بتالاکتاماز، پنی سیلین های ضد سودوموناسی- مهارکننده های بتالاکتاماز، فلوروکینولون ها، ممانعت کننده های مسیر فولات و تتراسایکلین ها) در 106 جدایه بالینی اسینتوباکتر بومانی استفاده شد.
فراوانی مقاومت به آنتی بیوتیکها در جدایه های اسینتوباکتر بومانی به این صورت بود: سفوتاکسیم 99%، سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون، سفپیم، سفتازیدیم، تیکارسیلین- کلاولانیک اسید، مروپنم و تری متوپریم- سولفامتوکسازول 1/ 98%، تتراسایکلین 4/ 97%، لووفلوکساسین و پیپراسیلین- تازوباکتام 2/ 97%، آمیکاسین، ایمی پنم 1/ 97%، جنتامایسین 6/ 89%، آمپی سیلین- سولباکتام 83%، توبرامایسین 4/ 77%، داکسی سایکلین 4/ 60% و مینوسیکلین 9/ 50%. همه جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی مورد مطالعه دارای مقاومت چندداروئی (مقاومت به حداقل یک آنتی بیوتیک در سه گروه یا بیشتر) بودند و برخی از الگوهای مقاومت به طور شایعتری دیده می شدند.
تواتر بالای مقاومت آنتی بیوتیکی نشان داده شده در جدایه های بالینی اسینتوباکتر بومانی در ایران پایش اپیدمیولوژیک حساسیت این باکتری ها را ضروری می سازد.