بررسی فراوانی اختلالات همودینامیک، اسید و باز، انعقادی، الکترولیتی، قند خون و نیاز به اینوتروپ در بیماران دچار مرگ مغزی در بدو ورود به بخش مراقبت های ویژه

با توجه به تغییرات ایجاد شده در مغز و سایر اعضای بدن به دنبال مرگ مغزی، اختلالات الکترولیتی، همودینامیکی و هموستاتیک در بیماران دچار مرگ مغزی شیوع بسیار بالایی دارد. بنابراین، شناخت این اختلالات جهت داشتن دیدگاهی صحیح در مورد پیش گیری و مدیریت آن ها اهمیت به سزایی دارد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی فراوانی اختلالات همودینامیک، اسید و باز، انعقادی، الکترولیتی، قند خون و نیاز به اینوتروپ در بیماران دچار مرگ مغزی بستری شده در ICU (Intensive care unit) به انجام رسید.
این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در سال 1393 در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انجام شد و طی آن، 119 بیمار دچار مرگ مغزی در سال های 92-1389 با استفاده از شماره پرونده های موجود در مدارک پزشکی بیمارستان مورد مطالعه قرار گرفتند. وجود اختلالات همودینامیک، اسید و باز، انعقادی، الکترولیتی، قند خون و نیاز به اینوتروپ برای هر بیمار تعیین و در فرم جمع آوری اطلاعات ثبت شد. اطلاعات در نرم افزار SPSS ثبت گردید و با استفاده از آزمون های 2χ و t مورد واکاوی قرار گرفت.
در92 نفر از بیماران (3/77 درصد)، اهدای عضو صورت گرفته بود. اختلال در pH (6/70 درصد)، اختلال در PT (Prothrombin time) (4/66 درصد) و اختلال در INR (International normalized ratio) (0/58 درصد) شایع ترین اختلالات مشاهده شده در این بیماران بود. اختلال در سطح سدیم و قند خون در دو گروه با اهدای عضو و عدم اهدای عضو، اختلاف معنی دار داشت.
بیماران دچار مرگ مغزی به علت بروز اختلالات مختلف در همودینامیک، هموستاتیک و اختلالات انعقادی، به مرور زمان قابلیت اهدای عضو را از دست می دهند و از آن جایی که درصد قابل توجهی از بیماران دچار مرگ مغزی از مراکز درمانی دیگر جهت اهدای عضو به بیمارستان الزهرا (س) ارجاع می گردند، طولانی شدن زمان بروز مرگ مغزی تا زمان تصمیم به جداسازی عضو، ممکن است به از بین رفتن اعضای کاندیدای اهدا نظیر کلیه، کبد و قلب گردد. از این رو، تصمیم گیری به اهدای عضو بایستی در حداقل زمان ممکن صورت گیرد.