بررسی تاثیر همبستگی ورودی های شبیه در تحلیل عدم قطعیت سامانه های مهار کردن سیلاب

امروزه بررسی و تحلیل عدم قطعیتها در هر برنامه ای امری ضروری محسوب می گردد، بطوری که بدون درنظرگرفتن و تحلیل این عدم قطعیتها، وقوع حالات نامطلوبی، که رخداد آنها اهداف برنامه را به چالش می کشاند، دور از انتظار نیست. بررسی و تحلیل عدم قطعیتها در چارچوب مدیریت ریسک انجام می گیرد. اصولا از روش شبیه سازی مونت کارلو به عنوان ابزاری جهت تحلیل و بررسی یکپارچه و همزمان ترکیبات مختلف عدم قطعیتها استفاده می گردد. این روش، ابزار قدرتمندی جهت بررسی پیامد رخداد انواع حالات سامانه، با توجه به عدم قطعیتها می باشد که مزایای قابل توجهی، از جمله در نظرگرفتن رخداد توام عدم قطعیتها و قابلیت ارائه ی ابعاد گوناگون تابع مطلوبیت را دارا می باشد. در سامانه های طبیعی و مهندسی وجود متغیر های تصادفی وابسته به یکدیگر امری کاملا معمول و محتمل است. به منظور بررسی لزوم اعمال همبستگی عدم قطعیتها، به طراحی سامانه های مهار کردن سیلاب، با لحاظ انواع عدم قطعیتهای آبشناسی، هیدرولیکی و اقتصادی پرداخته شده است. در این مقاله، بطور خاص، طراحی سازه ی گوره، که یکی از روش های معمول سازه ای مهار کردن سیلاب می باشد، مورد بررسی قرار گرفته است. در شبیه بهینه سازی غیر خطی توسعه یافته، عدم قطعیتها یک بار بدون اعمال همبستگی، و بار دیگر با اعمال همبستگی آنها وارد شده اند. حل شبیه، به وسیله ی نرم افزار LINGO-13 انجام شده است. در شبیه بدون اعمال همبستگی عدم قطعیتها مقادیر ارتفاع و سایر ابعاد گوره کوچکتر از شبیه با اعمال همبستگی به دست آمده است. نتایج بیانگر این مطلبند که در نظرنگرفتن نوع و میزان تاثیر متقابل عدم قطعیتها بر یکدیگر، ترکیباتی از خروجی های سامانه را ارائه خواهد داد که در دنیای واقعی امکان پذیر نبوده و تابع مطلوبیت را تا حدی از واقعیت دور می کنند.