نگاهی براستراتژی های کنترل و پیشگیری از آسپرژیلوزیس تهاجمی

آسپرژیلوس فومیگاتوس از شایعترین گونه های ایجاد کننده آسپرژیلوزیس مهاجم است که با بیماری و نیز مرگ و میر بالا در بیماران پرخطر، مانند افراد با نقص سیستم ایمنی یا نوتروپنی، مرتبط می باشد. با وجود استفاده از درمانهای ضد قارچی بروز آسپرژیلوزیس مهاجم در دهه های اخیر به طور قابل ملاحظهای افزایش یافته است. بنابراین مطالعات کنترل و پیشگیری از آسپرژیلوزیس مهاجم در این بیماران بسیار ضروری میباشد.
در مطالعه مروری حاضر، از بانک های اطلاعاتی نظیر Pubmed Medline، Scopus، Google Scholar، Elsevier databases، Irandoc، Iranmedex، Magiran، SID و MEDLIB استفاده شد. کلید واژه های MeSH بکار گرفته شده در جستجوی مقالات شامل آسپرژیلوس، آسپرژیلوزیس تهاجمی، پیشگیری، کنترل و کموپروفیلاکسی بودند که بر اساس آن ها مقالات مرتبط منتشر شده در طی سال های 2000-2014 استخراج گردیدند و مطالعه مروری بر روی آن ها انجام گرفت.
گونه های آسپرژیلوس توزیع جهانی دارند و به عنوان قارچ های ساپروفیت، آلاینده های متداول غذاهای نشاسته ای میباشند. همچنین بر روی بسیاری از گیاهان و درختان رشد می کنند. از سویی شیوع متعدد آسپرژیلوزیس تهاجمی در بیماران با نقص ایمنی شدید، با ساخت و ساز و یا فعالیت های نوسازی در داخل و اطراف بیمارستان ها مرتبط است. این یافته به احتمال زیاد ناشی از حضور کونیدی های متعدد موجود در هواست، که به راحتی از طریق هوا و احتمالا توسط حشرات پراکنده می شوند. بنابراین تشخیص زود هنگام، شناسایی و درمان آسپرژیلوزیس مهاجم می تواند مشکل باشد.
بیماران با نقص سیستم ایمنی و یا افرادی که از سایر بیماری های ریوی رنج می برند بسیار مستعد ابتلا به آسپرژیلوزیس مهاجم هستند و حضور آسپرژیلوس در هوا یک فاکتور خطر عمده برای این بیماران محسوب می شود. بنابراین فهم صحیح از بیماری زایی، کنترل و درمان این عفونت در محیط بیمارستان، موجب ارایه و ارتقا آگاهی در زمینه پیشگیری و درمان آن می گردد.