بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی شهروندان (مطالعه موردی تبریز)

بسیاری از عالمان اجتماعی از سرمایه فرهنگی به عنوان مولفه ای اساسی و نیرومند در تعیین روابط اجتماعی و همچنین منبع مهم در تعیین ساختارهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی یاد کرده اند، بنابراین توسعه اجتماعی و فرهنگی جامعه شهری در جهت قانون گرایی و قانونمندی می تواند مسیر رشد و توسعه زندگی اجتماعی را تسهیل سازد. این تحقیق با هدف بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی شهروندان و نیز سنجش میزان سرمایه فرهنگی و قانون گرایی موجود در شهروندان، با این فرض که سرمایه فرهنگی بر میزان قانون گرایی شهروندان موثر است، انجام شده است.
روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه است. جامعه آماری این تحقیق، شهروندان شهر تبریزاست. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برآورد شد و در نهایت 400 نقر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. برای آزمون فرضیه های تحقیق، از آزمون تی، همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و تحلیل مسیراستفاده شد.
یافته ها و یافته ها نشان داد که سرمایه فرهنگی بر قانون گرایی افراد جامعه مورد مطالعه موثراست و از میان ابعاد سرمایه فرهنگی، سرمایه فرهنگی غیر متجسم بیشترین ارتباط معناداری را با قانون گرایی افراد دارد، که این ارتباط مثبت و مستقیم است؛ یعنی با افزایش سرمایه فرهنگی میزان قانون-گرایی آنها نیز افزایش می یابد. و همچنین سرمایه فرهنگی متجسم و نهادینه شده نیز با میزان قانون گرایی افراد رابطه معناداری دارد.