تعیین مناسب ترین حد بهره برداری مجاز گونه Salsola laricina (مطالعه موردی: مراتع خشکه رود ساوه)

یکی از عوامل مهم در تعیین ظرفیت چرایی مشخص کردن حد بهره برداری مجاز گونه ها می باشد، بعلت عدم اطلاعات کافی در این زمینه، این پژوهش به منظور تعیین حد بهره برداری مجاز گونه دایمی و خوشخوراک Salsola laricina در سایت خشکه رود ساوه انجام گردید. در این بررسی سه شدت برداشت 25، 50 و 75 درصد با حالت بدون برداشت (شاهد) به عنوان تیمارهای آزمایش بمدت 3 سال مورد مقایسه قرارگرفتند. نتایج تولید علوفه گونه S. laricina نشان داد که اثر سال و اثر متقابل سال و شدت های مختلف برداشت از لحاظ آماری در سطح یک درصد معنی دار می باشد. در سال اول بررسی بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری وجود نداشته است ولی با ادامه برداشت ها در سال های بعدی اثرات تیمارها بر پایه ها به وضوح دیده شدند، به طوری که در سال آخر برداشت که بیشترین تاثیر تیمارها بر روی پایه ها بوده است، مشخص گردید که بین تیمار شاهد و 25 درصد برداشت اختلاف معنی داری وجود نداشته و بیشترین میزان تولید را داشته اند و بین دو تیمار دیگر نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد. از طرف دیگر مشاهدات نشان داد، قدرت و شادابی در پایه های شاهد نسبت به تیمارهای 25 و 50 درصد کمتر بوده است که می توان نتیجه گرفت تحریک چرایی می تواند بر شادابی و طراوت این گونه بیفزاید. بر اساس تجزیه AMMI، مولفه اصلی اثر متقابل اول(IPC1) در سطح 1 درصد معنی دار شد، بطوریکه این مولفه 2/ 98 درصد از مجموع مربعات اثر متقابل را بیان نمود. بای پلات اولین مولفه اصلی اثر متقابل و میانگین تولید نشان داد که تیمار 75 درصد دارای کمترین میزان تولید و پایداری و تیمار 25 درصد از میانگین تولید و پایداری خوبی برخوردار است. با توجه به نتایج حاصل می توان بیان کرد که شدت برداشت 25 درصد ضامن بقای گونه S. laricinaدر این منطقه خواهد بود و بر قدرت و شادابی گیاه نیز تاثیر منفی نخواهد داشت.