جنبه های مردم سالارانه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

مفهوم اصلی دموکراسی، برابری همگان در حوزه سیاسی وحقوقی می باشد و هدف آن در گذشته برآورد درخواست های حقوقی، سیاسی اقشار متوسط جامعه به خصوص در قرن نوزدهم بوده؛ و از اینرو سرمایه داری، سیستم اقتصادی مناسبی برای این ایدیولوژی به شمار می رفت. اما در قرن بیستم این مفهوم گسترش یافته و بیشتر در حوزه اجتماعی مورد توجه بوده است و امروز به یک بحث اصلی در گفتمان دولت ها برای پیشبرد اهدافشان تبدیل شده وپشتوانه مردمی، توجیه مناسبی برای پیشبرد اهداف حکمرانان به شمار می رود. در کشور ما نیز هر چند با یک تفسیر منصفانه با به رسمیت شناختن ارزش های دموکراسی هم چون آزادی، برابری، مشارکت همگانی و احترام به حقوق و ارزش های انسانی و حق تعیین سرنوشت خویش، پتانسیل و نیرو های بالقوه مطلوبی برای بکار بستناین شیوه حکومتی فراهم کرده است اما هم در بعضی اصول قانون اساسی و هم در اجرا مشکلاتی به وجود آمده که می تواند زمینه ساز مسایلی باشد که در نگاه اولیه با اصول دموکراسی ناسازگار جلوه کند. اما در صورت درک مسایل خاص جامعه ایران و به کار بردن تمام ظرفیت های قانونی و اجتماعی می توان به کمال مطلوب نزدیک شد.