بررسی اثر جایگزینی نسبی گوشت قرمز با ژلاتین بر روی خصوصیات فیزیکوشیمیایی و حسی سوسیس

در فرمولاسیون فرآورده های گوشتی نظیر سوسیس و کالباس معمولا از برخی مواد پروتئینی غیر گوشتی و یا هیدروکلوئیدهای غیرپروتئینی با هدف بهبود خصوصیات رئولوژیکی، تغذیه ای و کاهش میزان چربی استفاده می شود که در این بین، ژلاتین یکی از گزینه ها می باشد. در این مطالعه نیز، از ژل ژلاتین حاصل از استخوان گاو با هدف کاهش مصرف گوشت و بررسی اثر آن بر روی ویژگی های فیزیکوشیمیایی و حسی فرآورده نهایی سوسیس استفاده گردید.
پودر ژلاتین با منشا گاوی، تحت آزمون های فیزیکوشیمیایی (رطوبت، خاکستر، پروتئین، چربی، pH، بلوم و ویسکوزیته) قرار داده شد. سپس ژل 20 درصدی از ژلاتین تهیه و در مقادیر 0، 3، 5، 7، 10 درصد در فرمولاسیون سوسیس معمولی بعنوان جایگزین گوشت مورد استفاده قرار گرفت. نمونه ها در دو نوبت تهیه و تحت آزمون های شیمیایی، فیزیکی (ویژگی های رنگ و بافت) و ارزیابی حسی قرار داده شدند.
میزان رطوبت و چربی در کلیه تیمارها کمتر از نمونه شاهد بود و حداکثر کاهش در تیمار حاوی 10درصد ژلاتین (به ترتیب معادل 69/ 3 و 87/ 3 درصد) مشاهده شد. نتایج آنالیز الگوی بافت نمونه ها نشان داد با افزایش درصد ژلاتین سفتی بافت کاهش ولی بهم پیوستگی و انسجام آن افزایش می یابد. همچنین افزودن ژلاتین منجر به افزایش پارامترb* در نمونه های حاوی ژلاتین در مقایسه با نمونه شاهدگردید. از نقطه نظر ویژگی مقبولیت کلی، در آزمون ارزیابی حسی، نمونه های حاوی ژلاتین امتیاز بیشتری نسبت به نمونه شاهد کسب نمودند.
با در نظر گرفتن کلیه نتایج مربوط به آزمونهای ویژگی های فیزیکوشیمیایی و حسی، تیمار حاوی 5 درصد ژل ژلاتین به عنوان بهترین تیمار معرفی گردید.